Trzy miniatury na skrzypce i fortepian powstały w roku 1984. Juliusz Łuciuk zadedykował je córce Agnieszce - skrzypaczce, która wykonała je podczas swojego koncertu dyplomowego, wieńczącego naukę w Akademii Muzycznej w Krakowie. Utwór jest cyklem, przeznaczonym do wykonania w całości, choć każda z trzech miniatur moze też funkcjonować samodzielnie. Jako cykl kompozycja ma swoja wewnętrzną logikę, opierającą się na porządku wzorowanym na trzyczęściowej sonacie, wskazuje również pewne podobieństwo do Szymanowskiego, szczególnie pod względem zestawień różnych typów wyrazowości.