Aria

Z inicjatywy Pawła Wojciechowskiego, w 2012 roku Paweł Łukaszewski skomponował Arię na wiolonczelę i fortepian. Utwór wkrótce doczekał się wydania, a kilka lat później kolejnych wersji na inne instrumenty solowe: saksofon sopranowy, saksofon altowy, altówkę oraz skrzypce. Pierwotną wersję na wiolonczelę kompozytor pisał z myślą o swoim synu Wojtku, który kończył wtedy czwarty rok nauki w szkole muzycznej I stopnia, śmiało jednak można powiedzieć, że ładunek emocjonalny zawarty w kompozycji spełni wymagania interpretacyjne także dojrzałych muzyków. Zwłaszcza, że kompozytor pozostawia wykonawcom dużo przestrzeni do indywidualnej wypowiedzi. Aria, za sprawą harmoniki wychodzącej z tonalności i podążającej w kierunku współbrzmień czerpiących z jazzu, prostego akompaniamentu zbudowanego z powtarzających się, przelewających między planami dwóch rąk motywów i konsekwentnej narracji, zyskuje charakter – z jednej strony nieco nostalgiczny, z drugiej – pełen niepokoju i ukrytego dramatyzmu. Świadoma interpretacja utworu może wyeksponować tę ukrytą różnorodność wyrazową.