Haiku no. 3

Utwór skomponowany jest dla instrumentalisty, który ma opanowaną technikę permanentnego oddechu. Kompozytor dopuszcza również możliwość wykonywania utworu przez flecistów, którzy nie opanowali tej techniki. W tym przypadku oddechy i wypuszczanie nut (głównie w ostatnim fragmencie utworu) zależą od indywidualnych preferencji instrumentalisty. Utwór przeznaczony dla ostatnich klas II stopnia szkoły muzycznej, wykonawców akademickich oraz profesjonalych muzyków Haiku no. 3 na flet solo, skomponowane przez Marcela Chyrzyńskiego z dedykacją dla Natalii Jarząbek, nawiązuje do oryginalnej japońskiej formy. Sposób wykonania poszczególnych fragmentów oraz budowany przez kompozytora nastrój są tu jasno określone. Dlatego wykonawca ma niewiele miejsca na emocjonalną nadinterpretację utworu, który wzbudza u słuchacza różnorodne emocje sam przez się. Kompozytor tworzy kontrastujące ze sobą obrazy na gruncie idei niekończącej się frazy i ciągłego poszukiwania harmonicznej toniki, podkreślając upływający nieustannie czas. Zamysł ten wykonawca jest w stanie oddać jedynie dzięki zastosowaniu techniki oddechu permanentnego, która pozwala uniknąć wszelkich zaburzeń. Poszczególne frazy, oddzielone od siebie wymowną ciszą, znajdują w końcu rozwiązanie zbudowanych przez nie napięć harmonicznych. Refleksja kompozytora zawarta jest w ostatnim fragmencie utworu, zbudowanym za pomocą niekończącego się ciągu sekstol, który rozpędza się, przebiegając przez różnorodne tonacje i harmonie, aby znaleźć swój koniec w dźwięku d, który wydaje się – jak poprzednio – rozwiązaniem harmonicznego napięcia. Kompozytor nie kończy jednak na tym swojej myśli, dodając jeszcze jeden akord arpeggio, sprawiający wrażenie znaku zapytania, czegoś nierozwiązanego, być może symbolizujący niemożność przewidzenia przyszłości na podstawie analizy otaczającej nas rzeczywistości i nieubłaganie płynącego czasu… Natalia Jarząbek, Maciej Negrey (z książeczki do płyty CD Infinity — DUX 1457)