Pele-mele na fortepian

Cykl Pêle-mêle składa się z piętnastu miniatur, skomponowanych w latach 1955-1956. Tytuł zbioru, oznaczający w swobodnym tłumaczeniu „różne różności”, „groch z kapustą”, a nawet „bałagan”, doskonale podkreśla bogactwo stylistyczne tej kolekcji. Niemal w każdym kolejnym utworze kompozytor zaskakuje kontrastami i różnorodnością pomysłów. Cykl rozpoczyna się odważnie stylizowanym Oberkiem, po którym następuje ilustracyjna kompozycja Wikliny. W dalszej części pojawiają się m.in. utrzymane w impresjonistycznej konwencji Deszczowe tercje, dodekafoniczny Kanon, a zbiór kończy neoklasyczna Promenada. Poszczególne utwory mogą być grane w dowolnych kombinacjach, dając wykonawcy możliwość stworzenia własnej i niepowtarzalnej kolekcji.

Opis wydawcy