Juliusz Zarębski skomponował swoje Cztery Etiudy Koncertowe w duchu tradycji Chopina i Liszta, tworząc dzieła łączące walory pedagogiczne z dramaturgią i wirtuozerią, które wyróżniają ten gatunek w epoce romantyzmu. Etiudy, choć osadzone w estetyce XIX wieku, są pełne technicznych wyzwań i artystycznej głębi, co czyni je atrakcyjnym repertuarem dla pianistów.

Ze względu na brak zachowanych rękopisów, publikacja opiera się na dziewiętnastowiecznych pierwodrukach i późniejszych edycjach. W niniejszym wydaniu uwzględniono poprawki tekstowe oraz autorskie wskazówki dotyczące palcowania, pedalizacji i dynamiki, co czyni je cennym źródłem wykonawczym.