Drugi zeszyt Douze Grandes Études de Concert a Sujets Développés, Op. 60 Wojciecha Sowińskiego zawiera sześć rozbudowanych etiud, które w pełni ukazują możliwości brzmieniowe fortepianu i pozwalają pianiście olśnić publiczność imponującą wirtuozerią. Te efektowne kompozycje doskonale sprawdzają się jako popisowe utwory na bis, łącząc techniczną brawurę z artystyczną głębią.

Sowiński w swoim podejściu do idei wirtuozerii zdaje się bliższy Lisztowi, którego koncertowa energia rozkwitała w pełnych salach, niż Chopinowi, preferującemu subtelną ekspresję w kameralnym gronie. Etiudy te są świadectwem dziewiętnastowiecznego ideału pianistycznej wirtuozerii, który łączy techniczną perfekcję z efektownością sceniczną.