Dialogus de Judith et Holoferne

Kaspar Förster jun. (1616-1673), urodzony w Gdańsku śpiewak i kompozytor, był synem znanego - m.in. z udziału w słynnym sporze teoretycznym między Markiem Scacchim i Pawłem Siefertem - księgarza i kapelmistrza gdańskiego o tym samym imieniu. Kształcił się pod kierunkiem ojca, a następnie u Giacoma Carissimiego w rzymskim Collegio Germanico (1633-1636). "Dialogus de Judith et Holoferne" jest jednym z dwóch najszerzej rozbudowanych dialogów Förstera. Anonimowy tekst utworu (być może pióra samego kompozytora) stanowi w całości rymowaną parafrazę biblijnej opowieści o Judycie i Holofernesie (Księga Judyty 4, 7-13). Realizuje ją, wykonując recytatywy, arie, semi-arie, niewielkich rozmiarów koncerty religijne, ansamble i chóry, zespół solistów (Canto, Alto, Tenore i Basso) z towarzyszenem dwojga skrzypiec, dwóch wiol in ripieno oraz basso continuo (zgodnie z siedemnastowieczną praktyką instrumentem klawiszowym realizującym b.c. winny być organy). Soliści "odgrywają" (jednak bez gry aktorskiej) role poszczególnch osób dramatu: Judyty, Holofer­nesa, Ozjasza i bezimiennego Izraelity. Solista jest również narratorem. Zgodnie z rozwojem akcji ci sami śpiewacy tworzą ansamble przedstawiające kwestie grup innych określonych osób, np. przerażonych napaścią asyryjską mieszkańców Betulii czy Sług Holofernesa, a także występują w chórach dydaktycznych i pochwalnych zamykających kompozycję.