Koncert C-dur został napisany dla żony jednego z salzburskich magnatów, hrabiego Lützowa. Rękopis partytury zaginął podczas ostatniej wojny światowej, zachowała się jedynie ręcznie przepisana kopia partii solowej fortepianu, którą Mozart poprawiał i gdzie wnotował krótkie kadencje do cz. I i II. Koncert ten wyróżnia się znacznym nagromadzeniem wielu kontrastujących ze sobą elementów. Grę nastrojów podkreślają częste zmiany trybu tonacyjnego, dynamika pełna jest wyrazistych przeciwstawień. Harmonijne powiązanie wielu kontrastujących pierwiastków składa się na pełną wdzięku i uroku kunsztowną całość, zadziwiającą bogactwem inwencji, szlachetnością linii i doskonałością formy.