vARIAzione vaganti di forme

„vARIAzione vaganti di forme” – odmiany kształtów z brzmieniową niespodzianką (która powierzona jest partii piły) skomponowałem na wędrujące skrzypce, fortepian folią aluminiową preparowany, multiperkusję i „ostrze śpiewające”. W dziesiątą rocznicę śmierci Krystyny Moszumańskiej-Nazar postanowiłem świadomie sięgnąć po fragmenty jej kompozycji i elementy planowanych, a niezrealizowanych idei muzycznych. W utworze wykorzystałem dwie melodie (nr 5, 27), które Moszumańska (we współpracy z innymi autorami, m.in. Hanną Danyszową) skomponowała w cyklu ćwiczeń atonalnych do kształcenia słuchu. Ich wybór uzasadniony jest symboliką liczb – szczególnych, dotyczących biografii kompozytorki. Wykorzystana w utworze idea wędrowania dotyczy różnych jego aspektów: może to być wędrowanie twórcze ku świadomemu autorozwojowi, którego wyrazem jest reminiscencja na początku utworu narracji muzycznej z cody mojej kompozycji Adolescere, może to być wędrowanie grającego artysty, powodujące wrażenia przestrzenno-akustyczne albo „wędrowanie” słuchacza do wewnątrz i percypowanie brzmiących konfiguracji brzmieniowych. Można wędrować też w pamięci… do tych, którzy już odeszli…                                                                                                                                                                                                                          Kamil Kruk