Publikacja zakreśla obszar refleksji nad praktyką improwizatorską, przede wszystkim w obrębie muzyki jazzowej i w aspekcie szeroko rozumianego warsztatu – a szczególności w odniesieniu do improwizowania formy. Poszczególne rozdziały zawierają analizę kluczowych dla przeprowadzanego wywodu terminów, również w kontekście historycznego rozwoju znaczeń i sensów. Pisząc o zasadach organizujących proces improwizowania zbiorowego, autor podejmuje próbę zgłębienia towarzyszących mu relacji i reakcji psychologicznych. Dołączona płyta CD zawiera sześć improwizowanych utworów, zarejestrowanych podczas koncertu w Studio Koncertowym Polskiego Radia Katowice. Stanowiący integralną część publikacji opis tych utworów podzielony jest na dwie równolegle prowadzone analizy: „Akcja muzyczna”, przedstawiającą w porządku linearnym tok narracji muzycznej i użyte środki, oraz uzupełniającą: „Kontekst sytuacyjny”, odnoszącą się do motywacji i uwarunkowań występujących w trakcie improwizowania. Cały tekst – choć z założenia naukowy – jest zarazem osobistą wypowiedzią autora na temat środków, znaczeń, kontekstów i granic ekspresji twórczej.