Symfoniczny transfer kulturowy

Autor ukazuje, w jaki sposób doświadczenia gromadzone przez kompozytorów polskich w trakcie ich studiów w Niemczech naznaczyły ich twórczość symfoniczną, która zapoczątkowała rozkwit polskiej muzyki orkiestrowej. Dogłębnym badaniom poddane zostają, z jednej strony, przebieg edukacji i poglądy na muzykę Zygmunta Noskowskiego, Ignacego Jana Paderewskiego, Mieczysława Karłowicza, Ludomira Różyckiego i Karola Szymanowskiego, a także ich kontakty z niemieckimi instytucjami edukacyjnymi, koncertowymi i wydawniczymi. Z drugiej zaś strony szczegółowo analizowane są – a przy tym umieszczone w szerokim kontekście historycznokulturowym – ich główne dzieła symfoniczne napisane przed rokiem 1914.

„Moje zainteresowanie tą tematyką – pisze Autor – wzbudziła najpierw pozorna sprzeczność: otóż wydawało się, że silną orientację większości symfoników polskich końca XIX i początku XX wieku na wzorce niemieckie (ze wskazaniem na Berlin, gdzie wielu z nich studiowało) trudno pogodzić z ogólnym rozwojem sytuacji politycznej tamtego czasu. Przekonującego wyjaśnienia tego zjawiska dostarczyła mi teoria transferu kulturowego, która podkreśla, że to strona przyjmująca decyduje o zainicjowaniu takiego transferu i że to jej potrzeby określają cały ten proces. Wkrótce potem przyszła fascynacja jakością i ekspresyjnością zapomnianych dzieł, które mimo licznych odniesień do tradycji klasycznej i romantycznej posiadały wiele cech niezaprzeczalnie własnych”.

Stefan Keym studiował muzykologię, germanistykę i historię w Moguncji, Paryżu i Halle. Po uzyskaniu promocji doktorskiej w Halle na podstawie pracy poświęconej operze Oliviera Messiaena Saint François d’Assise habilitował się na Uniwersytecie Lipskim przedstawiając pracę o niemiecko-polskim transferze kulturowym. Był profesorem gościnnym m.in. w Zurychu i Berlinie, profesorem zwyczajnym w Tuluzie. Od roku 2019 jest profesorem muzykologii historycznej na Uniwersytecie Lipskim.

Zakres jego badań obejmuje europejską historię muzyki, a zwłaszcza zagadnienia takie jak: transfery kulturowe, tożsamości i konteksty polityczne; instytucje i repertuary; dramaturgie formalne wielkich gatunków muzyki instrumentalnej XVIII–XX wieku; współczesny teatr muzyczny.

Opis ze strony wydawcy