Pluviophilia (od łac. pluvia – deszcz i phileo – lubić) jest neologizmem oznaczającym upodobanie sobie deszczowych dni. Utwór powstał w pochmurny, październikowy dzień. Jego struktura, forma i obsada nawiązują zarówno do twórców wczesnego polskiego modernizmu (Grażyna Bacewicz, Tadeusz Zygfryd Kassern, Tadeusz Szeligowski), jak i kompozytorów współczesnych. Użycie marimby w zestawieniu z fortepianem ma na celu uzyskanie rodzaju pewnej charakterystycznej, perkusywnej repetytywności, jaką charakteryzują się krople uderzające o szyby. Krzysztof Kicior