Władysław Żeleński (1837-1921) skomponował 25 preludiów 2-, 3- i 4-głosowych na organy lub fisharmonię w roku 1881. Dokładnie podał w nich wskazówki dotyczące interpretacji, a więc określił charakter, oznaczył tempo, frazowanie, artykulację, dynamikę oraz aplikaturę. Czas, który upłynął od powstania preludiów przyniósł wiele zmian w wykonawstwie muzycznym, straciły więc aktualność niektóre oznaczenia interpretacyjne względnie oznaczenia dynamiczne, które odnosiły się raczej do fisharmonii - dziś rzadko spotykanej. Wydanie ma charakter instruktywny. Zeszyt przeznaczony jest głównie do użytku w szkołach muzycznych II stopnia, przy czym zakładamy, że uczeń opanował w szkole I stopnia program ''fortepianu specjalnego''. Podstawą opracowania preludiów było ich II wydanie (Gebethner i Wolff) z r. 1913.