Trzy miniatury

Trzy miniatury na małą orkiestrę powstały w 1949 roku. Bezpośrednim impulsem do stworzenia tego utworu były kontakty Spisaka z wydawnictwem Czytelnik. Oficyna ta jeszcze w tym samym roku opublikowała kompozycję drukiem. Mimo iż, z założenia, Trzy miniatury są prostą kompozycją, nie stawiającą muzykom wysokich wymagań technicznych (Czytelnik wydał je w serii Biblioteka amatorskich zespołów muzycznych), dosyć szybko zdobyła uznanie także wśród profesjonalnych zespołów orkiestrowych. Z pewnością jednym z powodów popularności tej kompozycji jest jej dowcipny charakter uzyskany m.in. poprzez typową dla Spisaka lekkość instrumentacji. Muzycy cenią sobie ten cykl również ze względu na dużą ilość partii solowych (w instrumentach dętych). Sam kompozytor sięgnął ponownie do materiału muzycznego Trzech miniatur komponując w 1951 Musique Légere No. 2 na dwoje skrzypiec, wiolonczelę, kontrabas i fortepian.