Utwór należy do grupy pierwszych opusowanych kompozycji H. M. Góreckiego, napisanych w początkowych latach jego studiów. Prezentuje zwartą i przejrzystą konstrukcję opartą na tradycyjnych głównych założeniach formalnych. O ekspresji oraz wartkiej akcji muzycznej utworu decydują cechy typowe dla wczesnej fazy twórczości kompozytora m. in.: metrorytmika z nieregularnościami akcentacyjnymi, dynamiczne kontrasty oraz kulminacje na krótkich odcinkach w ramach silnej głośności, a także atonalna harmonika. Sonatina jest kolejnym utworem z repertuaru muzyki współczesnej wzbogacającym kanon literatury pedagogicznej.