Utwory kameralne, CW

Utwory na fortepian i instrumenty smyczkowe Chopina powstawały zwykle na konkretną okazję, zawdzięczając istnienie potrzebom repertuarowym określonych osób. Wyjątkiem jest Sonata g-moll na wiolonczelę, ostatni przeznaczony do druku utwór kompozytora, dzieło odbijające od jego stylu dotychczasowego, wysoce refleksyjne, wynik wyobraźni wkraczającej w rejony postromantyczne. Utwory kameralne Chopina należą do żelaznego repertuaru koncertowego.   Utwory zostały opracowane przez I. J. Paderewskiego, L. Bronarskiego i J. Turczyńskiego.