I Kwartet smyczkowy Es-dur

Kompozycja ukończona na początku 1825 pod względem stylistycznym znajduje sie pomiędzy klasycyzmem i romantycmem. Bycie na granicy stylów widoczne jest już w ogólnej 4-częściowej konstrukcji kwartetu, która nawiązuje do rozwiązań klasycznych, utrwalonych w poprzednim wieku także na gruncie innych gatunków. Niemniej warto zwrócic uwagę na III część, czyli menuet, który stał się dla Stefaniego swego rodzaju polem do eksperymentu - do skontrasowania tradycji i postępu, historii i współczesności, czy formalnosci i frywolności, które mogły symbolizować te popularne dla swoich czasów tańce. Przemiany stylistyczne zmierzające w kierunku rozmantyzmu widoczne są także w sposobie organizacji i budowy warstwy melodycznej utworu. Wprawny warsztat kompozytorski Stefaniego świadczy o istotnym wkładzie tego twórcy w przemiany kwartetu smyczkowego na ziemiach polskich. Zaś chwytliwe frazy melodyczne - do których pisania bez wątplenia artysta miał talent - poruszą niejedno serce i przemówią do emocjonalności wielu odbiorców.