Głowa Orfeusza II Elżbiety Sikory to kompozycja na flet i taśmę, w której abstrakcyjna gra motywów i barw tworzy unikalny dialog między instrumentem solowym a dźwiękami elektroakustycznymi. Utwór zaczyna się od niemal nieruchomego, niskiego dźwięku taśmy, na tle którego flet rozwija szeroki temat, przełamany nagłym, ostrym uderzeniem metalu – jedynym konkretnym dźwiękiem w partii taśmy, nagranym w 1982 roku w paryskiej, nieczynnej fabryce Citroëna.

Kompozycja eksploruje relacje między dźwiękami, wykorzystując zarówno subtelne zbliżenia, jak i ostre kontrasty, co czyni ją niezwykle wyrazistą i sugestywną. To dzieło jest wyzwaniem interpretacyjnym, wymagającym precyzji technicznej i wrażliwości muzycznej, a jednocześnie fascynującym doświadczeniem dźwiękowym, które pozostawia silne wrażenie na słuchaczach.