Głowa Orfeusza II

„Głowa Orfeusza II to przede wszystkim abstrakcyjna gra motywów i barw pomiędzy instrumentem solowym i dźwiękami elektroakustycznymi, polegająca na ich zbliżaniu się do siebie lub kontrastach. Rozpoczyna się od bardzo niskiego, prawie nieruchomego dźwięku taśmy, na tle którego flet rozwija naczelny, szeroki temat, przerwany brutalnie uderzeniem metalu. Ten ostry efekt jest jedynym „konkretnym” materiałem dźwiękowym partii taśmy, nagranym w 1982 roku w nieczynnej już wówczas fabryce Citroëna w Paryżu”.   Elżbieta Sikora(fragment wstępu)