Uwertura jest jednym z najefektowniejszych utworów Moniuszki tego rodzaju. Kompozytor umieścił ją dopiero po trzech scenach nazwanych Prologiem, wiążąc ją tym samym ściślej z akcją opery, której tematy pojawiają się tutaj w pięknej szacie instrumentalnej. Skrajne części Uwertury mają dramatyczny charakter, kontrastująca część środkowa oparta jest na szerokim, śpiewnym temacie, stanowiącym w operze zakończenie duetu miłosnego.