II kwartet smyczkowy, op. 56

Utwór łączy w sobie elementy tradycyjnego podejścia do formy z nowo wypracowanymi środkami harmoniczno-brzmieniowymi oraz muzyką ludową Podhala. Trzyczęściowa budowa odbiega od klasycznego schematu – jej części skrajne utrzymane w wolnym i umiarkowanym tempie przerywa Vivace scherzando. W warstwie melodycznej „Kwartetu” obecne są  motywy melodii góralskich, które w finałowej podwójnej fudze splatają się z oryginalnymi frazami opartymi na skali podhalańskiej. Różnorodne rozwiązania obecne w utworze czynią go symbolem bogactwa języka muzycznego Szymanowskiego, poruszając zarówno wykonawców, jak i słuchaczy.