Nicolao Copernico dedicatum

„Kantatę na trzy chóry mieszane a cappella Nicolao Copernico dedicatum skomponowałem w roku 1966. Rok ten zamykał w Polsce pierwsze tysiąclecie własnej państwowości, przypominał wkład Polski do światowej kultury i nauki. Z kolei ludzkość wchodziła w erę lotów kosmicznych. Oto ważniejsze impulsy, które kształtowały tematykę mojego polichóralnego utworu złożonego w hołdzie Mikołajowi Kopernikowi, genialnemu polskiemu astronomowi. Tekst napisał Józef Ratajczak. Przedstawił on poetycką parafrazę głównych prawd i myśli wypowiedzianych przez Kopernika w jego epokowym dziele De revolutionibus orbium coelestium. Łaciński przekład wiersza Ratajczaka uzupełniłem dźwięcznymi nazwami ciał niebieskich, znanych wielkiemu Toruńczykowi.Trzy elementy kopernikowskiego nieba: słońce, sfera gwiazd i sześć planet (znanych Kopernikowi) uzasadniają podział zespołu wokalnego na trzy grupy - chór większy, chór mniejszy i sekcję sześciu solistów. Z takim podziałem wykonawców wiąże się przestrzenna koncepcja partytury. Układ i ruch dźwiękowy, wypełniający przestrzeń brzmieniową symbolizuje układ i ruch planet na orbitach dookoła słońca (rdzeń kosmologicznego systemu Kopernika!). Jawią się też kontrasty nieba i ziemi: nieskończoność - skończoność, bryła - punkt, dzień - noc. Kantata składa się z trzech części. Pierwsza - wyraża zachwyt autora De revolutionibus nad wspaniałością wszechświata. Druga - obrazuje podstawowe tezy Kopernikowskiej teorii heliocentrycznej. Trzecia - umacnia rolę słońca, po czym nawiązuje do wstępnej inwokacji." (Warszawska Jesień, 1992)