Balthassar, actio sacra

Bahltassar jedno z ostatnich oratoriów, do tekstu łacińskiego, F.G. Bertoniego (1725-1813), włoskiego kompozytora, ucznia Padre Martiniego, działającego w latach 1745-1810 w Wenecji jako organista w bazylice San Marco i maestro del coro w Ospedale del Lazzaro e Mandicanti, niezwykle płodnego i cieszącego się wielką sławą za życia, później zapomnianego. Eksperymentatorski charakter tego dzieła, przejawiający się tendencją do przekomponowania, zintegrowania chóru, silnym skontrastowaniem postaci i udramatyzowaniem akcji, sprawił, że znalazło ono licznych naśladowców. Podstawą niniejszego wydania jest jedyna zachowana kopia libretta z 1784 r., z włoskimi wstawkami. W wydaniu podano także pierwotną łacińską wersję z 1781 r. oraz zachowano pierwotny charakter zapisu muzycznego, wskazujący na przeznaczenie oratorium wyłącznie dla głosów żeńskich (soliści, chór). Edycję przygotowano w ramach współpracy z Zespołem do Badań Muzycznych Europy Wschodniej i Środkowej. Studia nad Historią Muzyki Czasów Nowożytnych pod kierunkiem Michała Bristigera (Warszawa) i Heleny Geyer (Ratyzbona). Wydanie zawiera: wstęp historyczny, zasady edytorskie i komentarz rewizyjny (w jęz. niem., pol., włos., ang.) libretto, wykaz osób, skład orkiestry oraz wykaz numerów, fotokopie źródeł (libretta z 1781 r. i partytury z 1784 r.) oraz partyturę oratorium.