Kwartet smyczkowy

Idiom stylistyczny muzyki Kisielewskiego wywodzi się z poetyki neoklasycyzmu. Kompozytor odrzucając treści pozamuzyczne podkreślał aspekt konstrukcyjny dzieła. Charakterystyczną cechą twórczości Kisielewskiego jest synteza stylistyczna, polegająca na zespoleniu tradycyjnych wzorów formalno-technicznych z nowoczesnym językiem harmonicznym, balansującym na styku tonalności i atonalności oraz nowym typem brzmienia. Kwartet smyczkowy, skomponowany przez Kisielewskiego w 1935 r., składa się z czterech części (I - Allegro moderato, II - Adagio, III - Tempo di gavotte, IV - Presto con fuoco).