Kwartet smyczkowy

Jeden z najbardziej zrównoważonych wewnętrznie utworów (...). W dziele tym, którego skrajne części eksponują ruch jako główną siłę kreacyjną, nigdy nie dochodzi do sytuacji ekstremalnych w sensie wyrazu, czy zastosowania środków technicznych. Żywioł ruchu jest tu poskromiony logiką powiązań motywicznych i rozwojem formy, skala napięć moderowana wewnętrznym porządkiem, regularnością przebiegu. [M. Gąsiorowska, Bacewicz, PWM Kraków 1999]