Wybrane etiudy

Etiudy Stefana Hellera op. 45, 46 i 47, stanowiące niejako formę pośrednią między etiudą a miniaturą fortepianową, miały na celu rozwój nie tylko techniki, ale także – a raczej przede wszystkim –muzykalności ucznia (frazowanie, cieniowanie dynamiczne, śpiewne prowadzenie melodii w prawej lub lewej ręce, opanowanie skomplikowanych rytmów, pedalizacja itp.). Mają one przygotować ucznia do wykonywania utworów epoki romantycznej, zawierających podobne problemy muzyczne i techniczne i przedstawiających analogiczny lub nieco wyższy stopień trudności. Z trzech wymienionych opusów, zawierających 80 etiud, wybraliśmy 38, zawierających naszym zdaniem więcej walorów artystycznych lub pedagogicznych. Utwory uszeregowano według stopnia trudności. Zachowaliśmy większość oznaczeń wykonawczych znanych nam wydań (trudno orzec, które oznaczenia pochodzą od samego kompozytora), wprowadzając zmiany jedynie w celu osiągnięcia większej prostoty i „dłuższego oddechu frazy”. Należy przestrzec przed afektacją w interpretacji (przesadne crescendo i diminuendo, przerysowane zwalnianie, przejaskrawione akcenty itp.). Zrewidowaliśmy w całości palcowanie oraz opracowaliśmy pedalizację* – stosowanie pedału zależy jednak od zbyt wielu zmiennych warunków (rodzaj instrumentu, akustyka sali, indywidualna artykulacja wykonawcy itd.), dlatego proponowana pedalizacja ma znaczenie jedynie orientacyjne i może być zmieniona zależnie od okoliczności oraz umiejętności ucznia. * Ilekroć znaki sąsiadują z sobą nierozdzielone „gwiazdką”, drugie wystąpienie oznacza tzw. pedał synkopowany (zdjęcie nogi z pedału dokładnie w miejscu oznaczonym, a przyciśnięcie bezpośrednio po nim, czasami nieco później – tzw. pedał synkopowany opóźniony). Maria i Adam Riegerowie