W 1881 I.J. Paderewski wydał własnym nakładem 3 utwory fortepianowe: Gavotte, Mélodie oraz Valse Mélancolique. Wybitny polski skrzypek i pedagog, Stanisław Barcewicz, zainteresował się jednym z nich i dokonał jego transkrypcji. Tak powstała Melodia w opracowaniu na skrzypce i fortepian. Barcewicz często wykonywał ją podczas swoich występów, prezentując jej liryczną śpiewność. Dzięki temu weszła ona na stałe do repertuaru wiolinistycznego.