Opracowanie op. 45, obejmujące 60 etiud, posiada wybitne walory dydaktyczne, wypróbowane przez kilka pokoleń muzyków-pedagogów. Dzięki swej melodyjności etiudy są bardzo chętnie grywane przez uczniów. Podczas gdy Wohlfahrt i inni przedstawiciele starej szkoły skrzypcowej stosowali tradycyjną kolejność nauczania, przechodząc od pozycji I do III, a pomijając pozycję II, którą prawdopodobnie uważano za trudniejszą, w obecnym opracowaniu etiud uznano za celowe równomierne i kolejne nauczanie wszystkich pozycji. Tak więc po opracowaniu pozycji I wprowadzono pozycję II, wykorzystując etiudy, dla których zastosowano aplikaturę wyłącznie w tej pozycji.