Trzy kaprysy op.29

Trzy kaprysy op. 29 na skrzypce solo Karola Lipińskiego to z pewnością jedne z najbardziej popularnych, rozpoznawalnych i często wykonywanych kompozycji tego wybitnego polskiego wirtuoza. Cykl ten powstał w latach 1835–36, zaledwie kilkanaście lat po ukazaniu się Kaprysów op. 1 na skrzypce solo Niccola Paganiniego. Nie ulega wątpliwości, iż Lipiński był pod wrażeniem tego wybitnego zbioru, miał poza tym nie raz sposobność spotkać się z legendarnym Włochem podczas wspólnych występów w 1. połowie XIX wieku.

Moje opracowanie jest wynikiem syntezy własnych przemyśleń na podstawie doświadczenia koncertowego oraz cennych wskazówek pochodzących z wydania Kaprysów autorstwa Ireny Dubiskiej. Kierowałam się przede wszystkim wygodą gry, dobrym brzmieniem poszczególnych fragmentów oraz pewnego rodzaju uniwersalnością aplikatury, bez względu na wielkość ręki. Zaproponowane przeze mnie rozwiązania mogą być wstępem do dalszych poszukiwań wyrazu granych utworów oraz komfortu gry.

Agata Szymczewska

W zbiorze: 

- Kaprys nr 1, w tonacji e-moll
- Kaprys nr 2, w tonacji Es-dur
- Kaprys nr 3, w tonacji D-dur