Utwór ma klasyczny układ czterech części:

I wstęp i allegro sonatowe (w którym przetworzeniem jest rak ekspozycji);

II część wolna (à la kołysanka);

III scherzo ABA (z triem pośrodku) i koda;

IV finał.

Tektonika kompozycji nawiązuje do najbardziej lubianej i najczęściej dyrygowanej przez Pendereckiego VII Symfonii Ludwiga van Beethovena. Nie ma tu jednak cytatów ani bezpośrednio skopiowanych konstrukcji.

Utwór dedykowany Krzysztofowi Pendereckiemu.