Relief II

Relief II Andrzeja Krzanowskiego, skomponowany w latach 1984–1989, to przykład głębokiej inspiracji sztukami plastycznymi, zwłaszcza techniką rzeźbiarską, którą kompozytor przełożył na muzyczny język. Akordeon, jako instrument o ogromnych możliwościach kształtowania barwy, dynamiki i artykulacji, stał się idealnym medium do stworzenia „muzycznego reliefu”, w którym dźwiękowe pasma rozszerzają się i zwężają w konsekwentnie przetworzonym materiale dźwiękowym opartym na półtonach i całych tonach.

Utwór nie jest dramatyczny ani wirtuozowski; jego narracja rozwija się w powolnym tempie, w subtelnych zmianach dynamiki i gęstości dźwięków. Statyczny charakter muzyki, zapisany za pomocą poziomych linii na tle regularnych kresk taktowych, urozmaicają wibracje i sporadyczne akordy. Kontemplacyjna atmosfera i dedykacja Toshiemu Hosokawie, japońskiemu kompozytorowi, nadają dziełu wyjątkowy charakter, co tłumaczy jego potoczną nazwę – „japoński”.