Berceuse op.32

Berceuse, Op. 32 Władysława Żeleńskiego na wiolonczelę i fortepian, wydana w 1880 roku, to subtelna i pełna wdzięku miniatura z warszawskiego okresu twórczości kompozytora. W utworze wyraźnie pobrzmiewają inspiracje Chopinem oraz wokalnym rodowodem gatunku, co przejawia się w śpiewnej melodyce i delikatnej narracji.

Utwór charakteryzują miarowe, kołyszące metrum, subtelna dynamika oraz dialog pomiędzy instrumentami, który zastępuje typowe dla Chopina ostinato. Żeleński tworzy intymną atmosferę, w której wiolonczela i fortepian wzajemnie się uzupełniają. Środkowa część ożywia narrację, przygotowując powrót kojącego, śpiewnego tematu, oplatanego delikatnymi figuracjami fortepianu. Harmonia oparta na subtelnych zmianach i unikaniu wyraźnych napięć wzmacnia klimat spokoju i delikatności.

Berceuse to przykład twórczej fuzji inspiracji wokalnych i chopinowskich, która pokazuje indywidualność artystyczną Żeleńskiego, czyniąc miniaturę wartościowym utworem zarówno dla wykonawców, jak i słuchaczy.