Element #: 11053
![Burleska](/media/cache/attachment/filter/product_gallery_main/cfd646b508e8eaf0ad3fa52d426f48a6/79989/x65de7efa8bc21751185687.jpg.pagespeed.ic.mx0OGHxX3O.jpg)
![Burleska](/media/cache/attachment/filter/product_gallery_main/5507b4acf749e257f536fcc5d77767f0/79991/x65de7efb60e10275855456.png.pagespeed.ic.BTu4lRoF25.png)
Element #: 11053
Dedykowana Eugenii Umińskiej Burleska na skrzypce z fortepianem (1940) należy do utworów charakterystycznych z elementami wirtuozowskimi. Kompozycja odznacza się specyficznym humorem, pełna jest zaskakujących zwrotów muzycznej akcji, kipi żywiołowością. Kompozytor i skrzypek w jednej osobie zawarł w niej wszystko, co najatrakcyjniejsze, jeśli chodzi o technikę gry na skrzypcach. Pojawiają się więc podwójne dźwięki, pochody oktaw, smyczki skaczące (spiccato, sautillé), akordy grane pizzicato prawą oraz lewą ręką, jest efektowne glissando łączone z trylem. Obok zawadiackiego tematu głównego pojawia się nastrojowa, nieco rozmarzona kantylena grana con sordino. Warto odnotować, że partia fortepianu nie jest jedynie prostym, szablonowym akompaniamentem; pomyślana została jako partia koncertująca, pełnoprawna muzycznie, współtworząca utwór. Mamy zatem do czynienia z kompozycją popisową zarówno dla skrzypka, jak i dla pianisty, z idealnie zachowaną równowagą między dwoma instrumentami. Wznowiony po latach i udostępniony skrzypkom utwór zasługuje na to, by odkryć go na nowo i umozliwić mu powtórne wejście w obieg koncertowy. Jestem pewny, że tak właśnie się stanie.
Pozostałe pozycje z serii: