Chaconne - fantaisie

Skomponowana w 1997 roku Chaconne-fantaisie na skrzypce solo Witolda Szalonka inspirowana jest arcydziełem baroku – Ciacconą z II Partity d-moll na skrzypce solo (BWV 1004) Jana Sebastiana Bacha. Słychać w niej również pobrzmiewające echa muzyki Karola Szymanowskiego i tatrzańskich melodii. Utwór jest dedykowany wybitnej polskiej skrzypaczce Wandzie Wiłkomirskiej. Adresatami kompozycji są przede wszystkim muzycy wykonawcy, których Szalonek nazywał „współtwórcami”. Wierzył, że poprzez dobór optymalnych środków wykonawczych artyści ci ujawniają walory brzmieniowe, które mogą zaistnieć dopiero w momencie interpretowania jego utworów. Z tradycyjnego instrumentu – skrzypiec – wydobywane są tu nowe brzmienia, tak charakterystyczne dla całej twórczości Szalonka. Chaconne-fantaisie imponuje bogactwem środków kolorystycznych, na pierwszy plan wysuwa się w niej tak istotna dla kompozytora sonorysty swoista „barwa będąca immanentnym elementem tego, co słyszalne”. Utwór ujawnia niezwykły świat wyobraźni Szalonka, który wykorzystując tradycyjną formę chaconny, pozostawia soliście wielkie możliwości interpretacyjne – avec fantaisie – szczególnie w zakresie zmian agogicznych, a zarazem sposobu prowadzenia narracji. Rekompensuje tym potencjalne trudności związane z odczytaniem niełatwego tekstu nutowego. Solista pokazuje w Chaconne-fantaisie całe spectrum możliwości brzmieniowych skrzypiec, zwłaszcza gry wielogłosowej, rysując kontrasty brzmienia poprzez charakterystyczne figuracje i przebiegi pasażowe z „ukrytą polifonią”, zestawienia gry w różnych rejestrach, grę na przemian arco i pizzicato, dwudźwięki i akordy. Lilianna Moll-Gerlich