Divertimento

Skomponowane w 1965 roku Divertimento powstało na zamówienie dyrygenta Karola Teutscha. On też wraz z kierowaną przez siebie Orkiestrą Kameralną Filharmonii Narodowej dokonał jego prawykonania na koncercie 21 listopada 1966 roku w Monachium. Małgorzata Gąsiorowska w swej monografii o G. Bacewicz określiła Divertimento jako ,,sonorystyczną replikę Koncertu na orkiestrę smyczkową z 1948 roku i pisze: ,, Demiurgiczny tryton z poprzednich utworów staje się tu podstawowym elementem konstrukcji i to już na początku części I (Allegro), tworząc pochód trzech trytonów o zmiennej artykulacji w I skrzypcach, potem przez tremola i nutę pedałową altówek, wiolonczel, II skrzypiec i kontrabasu. Rysunek tego modelu musiał tak silnie zapisać się w wyobraźni kompozytorki, że przywołała go w ostatnim swym dziele orkiestrowym - In una parte, a także w balecie Pożądanie. Tryton kształtuje w dużej mierze melodykę nostalgicznej części II (Adagio). Maksymalne skupienie treści muzycznej, jakie obserwujemy w Divertimencie wyostrza tu działanie każdego efektu; wyraźne to jest szczególnie w ,,szelmowskiej części III (Giocoso) iskrzącej się rozmaitością zwiewnych figur na czele z przepysznym fragmentem trytonowych glissand. Przy bogactwie pomysłów fakturalno-artykulacyjnych, w żadnym z dzieł tego okresu nie wykracza kompozytorka poza naturalne właściwości instrumentów stwarzając, mimo to, świat pełen zmiennych, połyskliwych barw - jak w Divertimencie.