Dwadzieścia etiud i preludiów, T.1

Wydanie źródłowo-krytyczne.

W Polsce gatunek etiudy zapoczątkowała Maria Szymanowska, w 1819 roku publikując Vingt exercices et préludes. Wydane u Breitkopfa & Härtla jako wybór 12 etiud w 1825 roku doczekały się oceny Roberta Schumanna. […]
Etiud Szymanowskiej nie należy zaliczać wyłącznie do typu étude-exercice, lecz także do drugiej grupy wyróżnionej przez Nathalie Froud. Sytuują się one mianowicie jako études de perfectionnement, związane są też niekiedy z kategorią étude de salon, a także, w pewnym sensie, z étude de concert. Być może Szymanowska stosowała praktykę preludiowania w czasie koncertów i wykonywała swoje etiudy, występując w salonie; możliwe także, iż stosowała je w dydaktyce.

ze Wstępu