Józef Elsner (1769–1854) – kompozytor, dyrygent, wydawca, teoretyk muzyki, pedagog muzyczny – znany przede wszystkim jako nauczyciel i przyjaciel Chopina. Urodzony w Grodkowie w śląskiej rodzinie mówiącej po niemiecku, już od dziecka miał styczność z muzyką. We Wrocławiu w szkołach u dominikanów i jezuitów śpiewał w chórach i grał na skrzypcach, wcześnie też zaczął komponować. Ze Śląska trafił do polskiego Lwowa, w którym jego utwory i działalność kapelmistrzowska spotkały się z aprobatą publiczności. Tamże poznał Wojciecha Bogusławskiego, za którego namową zaczął się uczyć polskiego i komponować polskie opery. W roku 1799 przeniósł się wraz z Bogusławskim do Warszawy, rozpoczynając nowy, ponad 50-letni rozdział swego pracowitego życia. W stolicy był wieloletnim dyrektorem muzyki w Teatrze Narodowym (skomponował dla niego ponad 20 oper), wydawał miesięcznik nutowy „Wybór Pięknych Dzieł Muzycznych i Pieśni Polskich”, opublikował m.in. Rozprawę o metryczności i rytmiczności języka polskiego, tworzył i prowadził szkoły muzyczne – ze Szkołą Główną Muzyki na czele, w której pod jego profesorskim okiem studiował Fryderyk Chopin. Całkowicie spolonizowany, stał się gorącym polskim patriotą. Od swych studentów-kompozytorów otrzymał pierścień z napisem „Twórcy muzyki polskiej, młodzież”