Grand Duo Polonais

'Kolejnym po ''Allegro de Sonate'', wspólnym dziełem braci Henryka i Józefa Wieniawskich jest ''Grand Duo Polonais'', zadedykowane Stanisławowi Moniuszce. Utwór powstał około 1851 roku, podczas wielkiego rosyjskiego tournee dwójki młodych artystów. Fantazja oparta jest na dwóch pieśniach twórcy polskiej opery narodowej - dumce ''Kozak'' oraz jednej z najbardziej przejmujących pieśni moniuszkowskich - ''Maciek''. W Finale wykorzystane zostały motywy ''Poloneza G-dur'' z popularnej swego czasu rosyjskiej opery ''Mogiła Askolda'' Aleksandra Wierstowskiego''. Konstrukcja całości jest raczej luźna, a poszczególne ogniwa łączą ze sobą wirtuozowskie kadencje skrzypiec lub fortepianu. Obydwie partie instrumentów potraktowane są równorzędnie, stawiając zarówno przed skrzypkiem, jak i pianistą wysokie wymagania techniczne. ''Grand Duo Polonais'' było kompozycją, którą bracia Wieniawscy porywali publiczność w wielu krajach. Wielokrotnie musieli je powtarzać, ulegając żądaniom rozentuzjazmowanych słuchaczy. Dzisiaj utwór ten poszedł niemal zupełnie w zapomnienie - może dlatego, że mało kto potrafi je zagrać tak, jak grali go kongenialni bracia. [A. Cofalik]