Pierwszy zeszyt Grandes études de concert, Op. 60 Wojciecha Sowińskiego zawiera sześć obszernych i efektownych etiud, które wpisują się w wirtuozowską tradycję pianistyczną pierwszej połowy XIX wieku. Etiudy te, pełne zróżnicowanych figuracji, pasaży, kaskad akordów i oktaw w szybkich tempach, odzwierciedlają techniczne możliwości ewoluującego fortepianu tamtego czasu.

Zbiór Douze grandes études de concert powstał w duchu epoki, kiedy to popisy solistów-wirtuozów stały się ważnym zjawiskiem społecznym, a muzyka koncertowa zaczęła eksponować zarówno technikę, jak i ekspresję artystyczną wykonawców.