Grandes etudes de concert op. 60 cz. 1

Sześć etiud zawartych w pierwszym zeszycie zbioru to dzieła obszerne, dobrze brzmiące, pełne efektownych figuracji, pasaży, kaskad akordów i oktaw granych w zawrotnych tempach. Zbiór Douze grandes études de concert a sujets developpes (Dwanaście wielkich etiud koncertowych o rozwiniętych tematach) op. 60 wpisuje się w nurt wirtuozowski, obecny w pianistyce od pierwszej połowy XIX wieku. Ewolucja fortepianu stała się wówczas bodźcem do powstania nowego zjawiska społecznego, jakim były koncertowe popisy solistów-wirtuozów.