Impromptus, WN

Oparte są na formie repryzowej. Środkowy odcinek charakteryzuje się wstrzymaniem ruchu i wylewną śpiewnością. Jednak również części skrajne, przy całej ruchliwości, snują długooddechową arabeskę ze spokojem wynikającym z równomierności kołysania i abstrakcyjnej taneczności. Świat brzmieniowy impromptus jest „świetlisty”, poddany eufonii i eurytmii.   Wydanie źródłowo-krytyczne zredagowane przez Jana Ekiera i Pawła Kamińskiego na podstawie rękopisów, kopii zatwierdzonych przez samego Chopina i pierwszych wydań. Jego celem jest przedstawienie twórczości Chopina w autentycznym kształcie. Wersja miniaturowa nie zawiera komentarza źródłowego ani wykonawczego.