Wieniawski nadał etiudom op. 10 (jak również op. 18) nazwę Etiud-kaprysów. Ten tytuł sugeruje, że zawarte w zbiorze utwory mają za cel z jednej strony doskonalenie techniki skrzypka, z drugiej zaś nawiązują do kaprysów Paganiniego, w których dydaktyczny charakter ujęty zostaje w artystyczną formę. Kompozycje tego typu nadają się także do wykonywania estradowego. Wieniawskiemu przyświecała zatem zarówno idea doprowadzenia skrzypka na najwyższy poziom techniki, jak również stworzenia wirtuozowskich pozycji repertuarowych. (ze Wstępu)
Wydawnictwo finansowane przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach Programu Operacyjnego Promocja Twórczości