Małe concertina

Małe concertina na wiolonczelę i fortepian Pawła Łukaszewskiego to dwie jednoczęściowe kompozycje o swobodnej formie. Kompozytor napisał je dla syna, początkującego wiolonczelisty. Są przyjemne dla wykonawców i interesujące dla słuchaczy. Nie tylko pomogą rozwinąć umiejętności techniczne i poszerzyć repertuar, ale przede wszystkim wprowadzą młodych wiolonczelistów w świat muzyki współczesnej. Concertino nr 1 zawiera problemy z zakresu pierwszego roku nauki. Żywy charakter i dialog wiolonczeli z fortepianem sprawiają, że mimo prostoty melodyczno-rytmicznej i ograniczeń wynikających z przeznaczenia dla najmłodszych utwór brzmi ciekawie. Concertino nr 2 jest bardziej zróżnicowane melodycznie, dynamicznie i rytmicznie. Kompozytor wyraźniej przekracza w nim granicę tonalności. Utwór przeznaczony jest na drugi rok nauki. Według autora opracowania partii wiolonczeli Pawła Wojciechowskiego może być alternatywą dla I części Koncertu d-moll Oskara Riedinga.