Mazurki koncertowe

Juliusz Zarębski (1854–1885) skomponował dwa mazurki koncertowe – op. 8 oraz op. 15 – między 1880 a 1882 rokiem. Przymiotnik „koncertowy” (Mazurka de concert) celnie odzwierciedla ich charakter oraz ideę przyświecającą twórcy. Utwory te mają formę luźno związanych ze sobą ogniw, a oprócz cech charakterystycznych dla mazurka na pierwszy plan wysuwa się element wirtuozowski. Na tle mazurków polskich kompozytorów doby romantyzmu utwory Zarębskiego zajmują miejsce odrębne. Stoją właściwie w opozycji do Chopinowskiego rozumienia tego gatunku jako „dziennika intymnego”. Widoczny w nich wpływ Franza Liszta sprawia, że mazurkowa melodyka oraz schematy metrorytmiczne stają się podstawą improwizacyjnie potraktowanej formy. Utwory Zarębskiego wyróżniają się rozmiarem, poziomem komplikacji oraz rozbudowaniem fakturalnym. Są one utworami koncertowymi par excellence, pisanymi przez pianistę wirtuoza.

Publikacja przeznaczona dla profesjonalnych pianistów.