Muzyczka 3

Muzyczka III to utwór wpisujący się w nurt muzyki kameralnej na smyczki, w tym wypadku jednorodnie brzmiące altówki. Podobnie jak w zdecydowanej większości dzieł Góreckiego powstałych na przestrzeni dekady - od końca lat 50. do końca lat 60. -, w kompozycji tej pojawiło się zjawisko zamierzonej nieokreśloności. Jej wyznacznikiem w pierwszej kolejności jest wprowadzona przez kompozytora scordatura jeden ze środków wirtuozowskich polegający na rozstrojeniu strun. Innym, nie mniej istotnym, elementem nieokreśloności w Muzyczce III jest silnie ukryte źródło linii melodycznej, które tkwi w znanej polskiej pieśni kościelnej.