Muzykoterapia. Tożsamość – transgresja – transdyscyplinarność

Muzykoterapia stanowi bardzo młodą dyscyplinę nauki. Silnie wyodrębnia się spośród innych dziedzin nauki i terapii, jednak jej granice nie są jednoznacznie zakreślone. Wydaje się, że świadomość owych granic jest bardzo ważna dla właściwego poznania, porządkowania i prawidłowego rozwoju tej dyscypliny. Tymczasem równie istotne jest to, że bez wykraczania muzykoterapii np. w kierunku teorii muzyki, psychologii, pedagogiki, medycyny, socjologii czy rehabilitacji może nastąpić ograniczenie jej skuteczności w wymiarze terapeutycznym. Ta dwoistość widoczna jest też w działaniach specjalistów. Podczas gdy jedni proklamują granice muzykoterapii, inni w swoich działaniach je przekraczają. Celem niniejszej książki jest bliższe przyjrzenie się zagadnieniom tożsamości i transdyscyplinarności muzykoterapii, a także procesowi transgresji, zauważalnemu w wielu działaniach muzykoterapeutycznych. Interesujące wydaje się przy tym zarówno spojrzenie z perspektywy muzykoterapii na zagadnienia z zakresu psychologii, pedagogiki, muzykologii czy medycyny, jak i spostrzeganie istoty muzykoterapii z punktu widzenia owych dyscyplin naukowych. W myśl tego założenia w prezentowanym tomie zagadnienia tożsamości, transgresji i transdyscyplinarności muzykoterapii podejmują nie tylko zawodowi muzykoterapeuci, lecz także reprezentanci innych dziedzin nauki i terapii. (opis ze strony Wydawcy)