Canticum profugorum

„Najcenniejszą rzeczą są nogi. Ci, których nogi odjął nóż wojny, idą na plecach tych, co nogi ocalili. Bo najważniejsze jest by iść, nie ustawać, nie dać się zamknąć” – recytuje swój tekst poeta i tłumacz Tadeusz Sławek. W tle towarzyszą mu improwizacje na wschodnich instrumentach: oud, darbuce, dafie. Muzyczna tradycja Bliskiego Wschodu puka do drzwi Zachodu, kontrapunktowanego partiami solistów, chórzystów i elektroniki. „Canticum profugorum” Krzysztofa Knittla to oratorium na sopran (Freszel), baryton (Godlewski), aktora, chór dziecięcy, chór mieszany, oud, perkusję, orkiestrę i media elektroniczne. Muzyka i tekst traktują o naszym świecie, w którym dawno już przestały istnieć strefy komfortu. Uchodźcy byli i są częścią rzeczywistości; zdani na naszą pomoc, wyrozumiałość, empatię. Knittel snuje opowieść o tych, którzy skazani są na wieczną (?) wędrówkę i o tych, którzy w tej wędrówce im pomagają. Premiera nowej kompozycji odbyła się 25 listopada 2022 roku w Filharmonii Śląskiej w Katowicach pod dyrekcją Yaroslava Shemeta. Zapis wydarzenia trafił na płytę. Chciałoby się powiedzieć: „One world is enough for all of us”. Tylko kto dzisiaj uważnie wsłuchuje się w pieśń uchodźców?