Pianoduo concertante

Koncert na dwa fortepiany powstał w latach 1935-36. O kształcie formalnym i obsadzie utworu zadecydowały: fascynacja dziełami mistrzów baroku ora wrażenia z czasów dzieciństwa, kiedy kompozytor słuchał symfonii Beethovena wykonywanych na 2 fortepianach. Kompozytor sam chętnie występował na koncertach w Polsce i Szwecji, wykonując szereg własnych duetów fortepianowych oraz opracowań klasyki światowej. ''Pianoduo concertante'' jest utworem o charakterze neoklasycznym, posiada cykliczną budowę 3-częsciową (Allegro - Corale - Fuga e variazioni). Charakterystyczną cechą Koncertu jest integracja formy przez scalenie pokrewnym materiałem tematycznym wszystkich części utworu. W całym przebiegu cyklu kompozytor używa różnych wariantów techniki polifonicznej, zręcznie łącząc je z homofonią.