Tadeusz Szeligowski (1896-1963), polski kompozytor obdarzony bogato talentami, posiadał wszechstronne zainteresowania. Z wykształcenia prawnik, studiował muzykologię, filozofię i muzykę. Pedagogów miał znakomitych, a grono jego przyjaciół tworzyły wybitne osobistości świata nauki i sztuki. Europejczyk, który swoje talenty poprzez mądrą pracę oddał w służbę polskiej muzyki. Organizator życia muzycznego i propagator muzyki był twórcą wybitnym. Poza wielokrotnie wznawianymi operami, w innych gatunkach muzyki pozostawił dzieła o zadziwiającej żywotności jak: ''Pieśni zielone'' (1929), chóralne ''Angeli słodko śpiewali'', ''Pod okapem śniegu'' oraz prawdziwe ''przeboje'' - ''Epitafium na śmierć Karola Szymanowskiego'' (1937), ''Sonatinę na fortepian'' i ''Kwintet na instrumenty dęte''. Wśród miniatur instrumentalnych szczególne miejsce zajmują utwory na wiolonczelę z fortepianem (''Orientale'', ''Taniec'', ''Poemat'') oraz ''Pastorale'' i ''Sarabanda'' na wiolonczelę z towarzyszeniem organów. Zostały one skomponowane w 1945 roku, po repatriacji kompozytora z Wilna do Lublina. Muzykę tych utworów cechuje świeżość pomysłów melodycznych ze słyszalnymi zwrotami śpiewów hiszpańskich, wykorzystanie figuracji ostinatowych w partii fortepianu, zwarta forma, a nade wszystko doskonałe wykorzystanie możliwości barwowych i ekspresyjnych wiolonczeli, jak i kameralizująca faktura obu instrumentów. Wydane w 1953 roku ''Orientale'', wielokrotnie wznawiane przez PWM oraz po raz pierwszy publikowany ''Poemat'', to prawdziwe klejnoty polskiej miniatury wiolonczelowej.