Poetyka muzyki orkiestrowej Giacinto Scelsiego

Twórczość muzyczna Giacinto Scelsiego obejmuje 101 opublikowanych kompozycji: 92 wydane w paryskim Editions Salabert i 9 w nowojorskim wydawnictwie G. Schirmer. Większość stanowią drobne utwory na różne instrumenty solowe, na głos solowy oraz na małe zespoły instrumentalne. Dzieła na wielką orkiestrę symfoniczną, choć skromne ilościowo, prezentują największy ciężar gatunkowy i to nie tylko z racji najbardziej rozbudowanego aparatu wykonawczego i największych rozmiarów. Według Harry'ego Halbreicha - entuzjasty, żarliwego propagatora i pierwszego piewcy muzyki Scelsiego - utwory na wielką orkiestrę i wielką orkiestrę z chórem "najpełniej objawiają wielkość jego geniuszu i czynią z niego jednego z najważniejszych twórców tego wieku". Obok wczesnej kantaty orkiestrowej, La Nascita del Verbo (1948), pochodzącej z pierwszego, stylistycznie eklektycznego okresu twórczości, kompozytor pozostawił sześć utworów na wielką orkiestrę. Są to: Hurqualia (1960), Aion (1961) i Hymnos (1963) - wszystkie na wielką orkiestrę oraz Uaxuctum (1966), Konx Om Pax (1969) i Pfhat (1974) - na wielką orkiestrę z chórem. Poza tym twórczość orkiestrowa obejmuje jeszcze dwa utwory na orkiestrę kameralną: Quattro Pezzi per orchestra (ciascuno su una nota) (1959) i Anahit (1965) na skrzypce i 18 instrumentów.