Potpourri, czyli wariacje z różnych tematów narodowych

Potpourri, czyli wariacje z różnych tematów narodowych Karola Kurpińskiego to wirtuozowska kompozycja fortepianowa skomponowana w 1813 roku dla siedmioletniego Józefa Krogulskiego, młodego pianisty o niezwykłych umiejętnościach. Utwór wykorzystuje różnorodne środki pianistyczne, takie jak pasaże, oktawy, akordy, tremolo, trytony i inne techniki, które stanowią wyzwanie nawet dla doświadczonych pianistów.

Struktura utworu odzwierciedla bogactwo polskiej tradycji muzycznej. Po wstępie Poco adagio następuje Dumka, rozwijająca melancholijną melodię inspirowaną ukraińską pieśnią ludową. Kolejne części to pełne energii Alla polacca, najdłuższy fragment kompozycji, w którym Kurpiński wykorzystuje swój talent do tworzenia pięknych melodii, krótki Krakowiak oraz triumfalny Mazur wieńczący utwór. Kurpiński, będący twórcą przełomu klasycyzmu i romantyzmu, łączy w dziele narodowe cechy muzyki polskiej z elementami folkloru, wpisując się w nurt wirtuozowskiej muzyki pierwszej połowy XIX wieku.