Po raz pierwszy w komplecie, na dwóch płytach, wszystkie pieśni Zygmunta Mycielskiego (1907–1987) – pisarza, publicysty, redaktora naczelnego „Ruchu Muzycznego” w latach 60., intelektualisty zaangażowanego w działalność społeczną i polityczną (za co spotkały go restrykcje ze strony władz PRL). Ale także, o czym nie zawsze pamiętamy, kompozytora. Muzyki uczył się najpierw w Krakowie, następnie za namową Karola Szymanowskiego w Paryżu – u Paula Dukasa i Nadii Boulanger, z którą połączyła go wieloletnia przyjaźń. Sam autor datował swoje poważne kompozycje od końca lat 30., ale już wcześniej pisał, między innymi pieśni.

Liryką wokalną Mycielskiego podzieliły się dwa duety. Joanna Freszel i Bartłomiej Kominek wykonują pieśni przedwojenne, z tymi najczęściej dziś przypominanymi „Pięcioma pieśniami weselnymi” do słów Brunona Jasieńskiego (1934). Tomasz Konieczny i Lech Napierała sięgają zaś po utwory powojenne, kończąc na „Ośmiu pieśniach” do słów Zbigniewa Herberta, ukończonych trzy lata przed śmiercią (1984).

Pieśni Mycielskiego, pisane przez całe życie, są świadectwem jego erudycji i wyrafinowanego gustu. Jak w kalejdoskopie odbijają się w nich fascynacje szkołą paryską, folklorem, modernizmem, nowymi technikami kompozytorskimi. Poważne i z przymrużeniem oka. Zawsze jednak ze słowem, które znaczy: Norwida, Iwaszkiewicza, Miłosza, Herberta. Mycielskiego się czytało, czas najwyższy zacząć go słuchać!